Kendi vatanında kendini Suriyeli gibi hissetmek…

Kendi vatanında kendini Suriyeli gibi hissetmek…

Bilmiyorum siz de benimle aynı duyguyu paylaşıyor musunuz?

Türkiye bir süreden beri toplama kampına dönüştü.

Bu toplama kampında sadece Suriyeliler yaşamıyor artık.

Öz vatanında garip, öz vatanında paryalar da yaşıyor.

Temel insan haklarının ayaklar altına alındığı,

Proje mahkemeler ile insanların keyfi bir şekilde tutuklandığı,

Şirketlerine el konulduğu,

Medyanın susturulduğu,

Biat etmeyen herkesin tehdit edildiği,

Masum insanların terörist diye hapse atıldığı,

Bağımsız yargının kalmadığı

Bir ülke oldu artık Türkiye.

Sabah nasıl uyanacağınızın artık garantisi yok.

Her an gelip sizi birileri alabilir.

İş yerinize çökebilirler. 

Yani tamamen muktedirlerin insafına kalmış durumdasınız.

Bu sebeple kendimi öz vatanımda toplama kampında yaşıyormuş gibi hissediyorum.

Halkın %51’inin duygusunun bu yönde olduğunu tahmin etmek hiç zor değil.

%51, %49’dan nefret ettiği gibi, %49 da, %51’den nefret ediyor.

Felaket tellallığı yapmak istemem ama bu iyi bir gidişat değil.

Ülke hızla uçuruma gidiyor.

Toplum çok büyük patlamalara gebe demek için kâhin olmak gerekmiyor.

Eğer bir ülkede yöneticiler hukukun dışına çıkmayı adet haline getirmişlerse ve hak aramak imkânsız hale gelmişse bu hukuksuzluk hızla topluma yayılır.

Herkes kendi yöntemleri ile hak aramaya başlar.

İşte o zaman Türkiye ateş topuna döner.

Kendilerini olduğu kadar ülkeyi de ateşe atıyorlar.

Bunu bilerek mi yapıyorlar yoksa bilmeyerek mi işte ondan pek emin değilim.

Necip Fazıl gibi ‘durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak’ demek istiyorum.  

Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak! 
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak: 
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden, 
Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden, 

Tabii anlayana.

Erkam Tufan Aytav